کد مطلب:134098 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:121
حسین مظهر عواطف و انسانیت
كاروان حسینی از بطن عقبه كوچ كرد و در منزلی بنام «شراف» فرود آمد: شب را در آنجا بسر بردند و صبح در هنگام حركت امام فرمود تا كاروان هر چه می تواند آب با خود بردارد!!! چرا؟ برای آنكه در این روز میهمانان تشنه ای بر حسین وارد می شوند!!! این میهمانان كیانند كه حسین برای نجات آنها اینگونه به یاران خود اعلام آماده باش می كند؟! اینها همان مردم كوفه اند كه تحت فرماندهی حر بن یزید ریاحی برای نبرد علیه آن بزرگوار و حمایت از فرزند معاویه می آیند!!!
آری همان كسانی كه دیروز برای آن حضرت نامه نوشتند و آن معصوم را برای در دست گرفتن مقام رهبری و امامت به كوفه خواندند
اكنون با شمشیرهای كشیده به استقبال آن میهمان عزیز آمدند تا وی را بین دو كار مخیر سازند، یا با یزید بیعت كند و یا برای كشته شدن آماده گردد!!!
حسین (ع) با آنكه به طرز فكر و هدف شوم آن اجتماع بخوبی آگاه است با این حال برای نجات همین مردم از تشنگی و التهاب عطش فرمان می دهد كاروان تا آخرین حد امكان با خود آب بردارند! آری از حسین كه مظهر عدل و انسانیت است جز این انتظاری نیست او فرزند رحمة للعالمین است، او زاده ی علی (ع) است همان كسی كه لشكر وی پس از آنكه برای نجات از تشنگی «فرات» را از محاصره ی ارتش معاویه خارج ساختند افسرانش به وی گفتند اجازه دهید تا ما هم مانند معاویه نگذاریم لشكر وی آب بردارند تا از این راه كردار زشت آنان را كیفر دهیم؟ آن بزرگوار فرمود ممكن نیست چنین عملی را انجام دهم. افسحوا لهم عن الشریعة. فرات را بر آنان باز بگذارید»
حسین (ع) نوه ی همان پیامبر و فرزند همان علی است و «شیر را بچه همی ماند به دو» با این حساب شگفت آور نیست اگر فرزند امیرالمؤمنین (ع) با تمام امكانات خود آماده می شود تا دشمنان خونخوار و سنگدل خویش را از یك تشنگی دردناك و كشنده نجات بخشد.
آری همان كسانی كه دیروز برای آن حضرت نامه نوشتند و آن معصوم را برای در دست گرفتن مقام رهبری و امامت به كوفه خواندند
اكنون با شمشیرهای كشیده به استقبال آن میهمان عزیز آمدند تا وی را بین دو كار مخیر سازند، یا با یزید بیعت كند و یا برای كشته شدن آماده گردد!!!
حسین (ع) با آنكه به طرز فكر و هدف شوم آن اجتماع بخوبی آگاه است با این حال برای نجات همین مردم از تشنگی و التهاب عطش فرمان می دهد كاروان تا آخرین حد امكان با خود آب بردارند! آری از حسین كه مظهر عدل و انسانیت است جز این انتظاری نیست او فرزند رحمة للعالمین است، او زاده ی علی (ع) است همان كسی كه لشكر وی پس از آنكه برای نجات از تشنگی «فرات» را از محاصره ی ارتش معاویه خارج ساختند افسرانش به وی گفتند اجازه دهید تا ما هم مانند معاویه نگذاریم لشكر وی آب بردارند تا از این راه كردار زشت آنان را كیفر دهیم؟ آن بزرگوار فرمود ممكن نیست چنین عملی را انجام دهم. افسحوا لهم عن الشریعة. فرات را بر آنان باز بگذارید»
حسین (ع) نوه ی همان پیامبر و فرزند همان علی است و «شیر را بچه همی ماند به دو» با این حساب شگفت آور نیست اگر فرزند امیرالمؤمنین (ع) با تمام امكانات خود آماده می شود تا دشمنان خونخوار و سنگدل خویش را از یك تشنگی دردناك و كشنده نجات بخشد.